Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της μουσικής, αλλά και της νεότερης Ελλάδας, ο Μίκης Θεοδωράκης.
Στην εξηντάχρονη καριέρα του έχει γράψει πάνω από 1.000 τραγούδια, πολλά συμφωνικά έργα, καντάτες και ορατόρια, μουσική για δεκάδες θεατρικά έργα και τραγωδίες, όπερες και μουσική για τον κινηματογράφο.
Από τη μουσική του δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα παιδικά τραγούδια. Το πρώτο του τραγούδι, «Το καραβάκι», ο Μίκης το έγραψε στην Πάτρα το 1937 σε ηλικία 12 ετών.
Τα άλλα εφηβικά του τραγούδια συντέθηκαν κυρίως από το 1938 έως το 1945 και από το 1952 πολλά από αυτά ακούστηκαν στην εκπομπή της «Θείας Λένας», ως πονήματα «αγνώστου».
Στο σημείωμά του για τα παιδικά τραγούδια έγραφε:
«Μέσα στην παγωνιά της Ιστορίας – στη δοκιμασία του ’40 – στην πρώτη μου εφηβεία, κλεισμένος στην μοναξιά μου στην Τρίπολη, συνέχισα να γράφω τραγούδια, το ίδιο όπως και προηγουμένως στην Πάτρα και στον Πύργο, με το αναγνωστικό του γυμνασίου και τα βιβλία του πατέρα μου, γεμάτα Σολωμό, Βαλαωρίτη και Παλαμά.
Ήταν ένας τρόπος ζωής που μου έγινε βίωμα και συνήθεια, να ζω με την ομορφιά της ποίησης και της μουσικής, που με θωράκισε και με προφύλαξε να περάσω ακέραιος τη ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ που κράτησε μια ολόκληρη ζωή.
Μισό αιώνα μετά, τα τραγούδια εκείνης της εποχής γίνονται τώρα γνωστά και σε άλλους. Θα τους αρέσουν άραγες; Έτσι που συνήθισαν να ζουν μόνο για μένα που τα γέννησα και που τ’ αγάπησα; Όμως κι εγώ τώρα θα νιώθω εντελώς γυμνός. Το τελευταίο απόλυτα δικό μου θα πάψει πια να μου ανήκει αποκλειστικά…
Δυο τρόποι ζωής και σκέψης εξακολουθούν να συγκρούονται μέσα μου: Εκείνος της εφηβείας, όταν αποφάσισα να δημιουργώ μόνο για μένα και ο άλλος της ελπίδας ή της αυταπάτης, πως ο άλλος είναι εσύ κι εσύ είσαι ο άλλος. Οπότε γυμνώνεσαι μπροστά του, ανοίγεις την ψυχή σου να του δώσεις τ’ άγια των αγίων σου.
Ακούγοντας τώρα ξανά τα Παιδικά Τραγούδια ξαναβρίσκω τον πυρήνα του μουσικού εαυτού μου. Σε μερικά απ’ αυτά θα βρει κανείς τα «μουσικά μόρια», τους «μουσικούς αρμούς», που μέσα απ’ τα τραγούδια μου, που αργότερα έγιναν γνωστά, βρήκαν άμεση σχέση και απήχηση στον κοινό ακροατή, που είναι ο συνομιλητής μου.
Είναι ευτύχημα που τα τραγούδια αυτά θα τραγουδηθούν από παιδιά για ν’ακουστούν από παιδιά. Μακάρι να ’ταν πάντα έτσι… Είναι σαν να ξαναγυρίζω κι εγώ μαζί τους πίσω, τότε που τα χρώματα είχαν άλλο χρώμα και τ’ ακούσματα άλλο άκουσμα κι εγώ με τα μάτια ορθάνοιχτα, περίμενα τον Παράδεισο να’ρχεται αγκαλιά με τους αγκαλιασμένους συντροφικά ανθρώπους»
O σπουδαίος μουσικοσυνθέτης γεννήθηκε στη Χίο, στις 29 Ιουλίου 1925 και έφυγε από τη ζωή στις 2 Σεπτεμβρίου 2021.
Διαβάστε επίσης:
«Πώς μπήκε το μωράκι στη μαμά;»: Πώς να εξηγήσετε στο παιδί τον ερχομό ενός μωρού;
«Μαμά, αφού θα πεθάνουν όλοι, θα πεθάνεις και εσύ;»: Πώς μιλάμε στα παιδιά για τον θάνατο
