Φοβόταν ότι θα την αφήσει και θα φύγει
Ο κόσμος του Μπρεντ άρχισε να γκρεμίζεται οτι η γυναίκα του γέννησε ένα μωρό με σκούρο δέρμα πολύ περισσότερο από τους αφροαμερικανούς αν και ο ίδιος και η γυναίκα του ήταν λευκοί. Αυτό του προκάλεσε σοκ και άρχισε να κατηγορεί γιατρούς και νοσοκόμες μέσα στην αίθουσα τοκετού.
Καθώς η αμφιβολία και η προδοσία απειλούσαν να διαλύσουν τη νεοσύστατη οικογένειά του, ο Μπρέντ έπρπεπε να κάνει μια επιλογή και να δοκιμάσει τη δύναμη της αγάπης και της εμπιστοσύνης προς τη γυναίκα του.
Μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών η Στέφανι η συζυγός του επρόκειτο να φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Το χέρι της έπιασε το δικό του σαν μέγγενη όταν οι έντονες συστολές της μήτρας είχαν συσπάσει το μέτωπό της.Ηταν γαλήνια και συγκεντρωμένη στην προσπάθεια.
Οι οικογένειές τους ήταν στην πόρτα της αίθουσας τοκετού χωρίς να μπαίνουν μέσα αλλά να είναι κοντά να δουν το μωρό.
“Τα πας υπέροχα μωρό μου” είπε στη γυναίκα του μέχρι επιτέλους που ένα πρώτο κλάμα διαπέρασε τον αέρα και ένοιωσε μια ορμή ανακούφισης υπερηφάνειας και αγάπης μαζί. Δεν κατάλαβε ο Μπρεντ ότι κρατούσε την αναπνοή του μέχρι που την άφησε να βγει με τρεμάμενη εκπνοή.
Η Στέφανι άπλωσε το χέρι της ανυπόμονη να κρατήσει το μωρό που η νοσοκόμα άφησε στριμωγμένο σαν δεματάκι στην αγκαλιά της. Τότε κάτι άλλαξε μέσα στο δωμάτιο. Η Στέφανι το κοίταξη και είδε ότι δεν είχε στραγγίξει από χρώμα ίσως και αίμα και με μάτια διάπλατα σχεδόν περνούσε ένα σοκ.
Ανοιγόκλεισε τα βλέφαλα μέχρι να καταλάβει. Κάτι ψέλισε ο Μπρεντ δεν κατάλαβε.
Κούνησε το κεφάλι της η νοσοκόμα δεν είχε κόψει ακόμα τον ομφάλιο λώρο οπότε αυτό ήταν σίγουρα το μωρό τους. Δεν το είχαν μπερδέψει με κάποιο άλλο. Έμοιαζε σαν να ήθελε να το διώξει.
Ο κόσμος του Μπρεντ χανόταν στα συντρίμια του και έγειρε το κεφάλι. Σκούρο το δέρμα του παιδιού όχι λίγο πολύ, και δίπλα απαλές μπουκλίτσες.Το έδαφος είχε ξεριζωθεί κάτω από τα πόδια του.
Γύρισε στη Στέφανι να ζητήσει εξηγήσεις.Η φωνή του κοφτερή και κατηγορηματική.
“Δεν είναι δικό μου ” της είπε.Η Στέφανι τον κοίταξε με μάτια δακρυσμένα. “Δεν μπορεί να μην είναι απάντησε δεν κοιμήθηκε ποτέ με κανέναν άλλο, πρέπει να με πιστέψεις”.
Πνιγηρή η ατμόσφαιρα άφησε το δωμάτιο οι συγγενείς έφυγαν έμειναν μόνο οι τρεις τους. Ήθελε να μείνει αλλά δεν άντεχε τη προδοσία. Ομως η ωμή ειλικρίνεια στη φωνή της τον γύρισε πίσω. Δοκίμασε θλίψη αλλά την πίστεψε. Όμως παρά την καταιγίδα μέσα του ήθελε κάποια εξήγηση. Όμως όταν ξαναείδε το μωρό πέρα από το δέρμα και τα μαύρα μαλλάκια είχε τα μάτια του Μπρεντ και το λακκάκι στο αριστερό του μάγουλο όπως και ο ίδιος.
Έγειρε προς τη γυναίκα του τη χάιδεψε της είπε “ δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά είμαι εδώ”.
Έφυγε ο Μπρεντ πήγε στο γραφείο η καρδιά του χτυπούσε ήθελε απαντήσεις. Ο γιατρός του εξήγησε την εξέταση του DNA ήταν θέμα ρουτίνας. Του πήραν αίμα του υποσχέθηκαν ότι θα είχε τα αποτελέσματα το συντομότερο δυνατόν. Η μνήμη του γύρίζε πότε στο πρόσωπο της Στέφανι πότε στο μωρό τα λακκάκια του το βλέμμα του. Τελικά του τηλεφώνισαν από το νοσοκομείο. Τα αποτελέσματα ήταν έτοιμα. Το τεστ επιβεβαίωνε ότι είναι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού. Μα τότε τι ιστορία υπηρχε πίσω’
Ο γιατρός δεν είχε τελειώσει την κουβέντα του. Τα υπολειπόμενα γονίδια για το πως θα μπορούσαν να εμφανιστούν στο παιδί αφορούν πολλές γενιές πίσω. Ήταν λογικό επιστημονικά αλλά δεν έσβηνε την ντροπή του που δεν εμπιστεύτηκε τη γυναίκα του.
Πήγε τα αποτελέσματα στη Στέφανι στο νοσοκομείο. Συγνώμη της είπε και το εννοούσε. Λυπάμαι πολύ που σε αμφισβήτησα.” Έκείνη ήξερε ότι θα είναι εντάξει από εκείνη τη στιγμή και μετά. Όλα είχα ξεκινήσει πολλές γενιές πίσω από την πλευρά της δικής του οικογένειας ίσως από έναν παράνομο έρωτα της λευκής προγόνου με τον μαύρο υπηρέτη τους που αν και δεν εμφανίστηκε στην τότε εγκυμοσύνη κράτησε γενιές μετά για να εμφανιστεί εκείνο το ένα γονίδιο.
Διαβάστε επίσης:
Υιοθέτησαν ένα κοριτσάκι και 28 χρόνια μετά αναμείφθηκαν με μήνυση
Αγανάκτηση μιας δασκάλας που μετά έξι χρόνια σπουδών και παράλληλης εργασίας είναι απένταρη
