Ας χρησιμοποιήσουμε τους Παραολυμπιακούς Αγώνες για να μιλήσουμε για πρότυπα στα παιδιά μας
Ως πρότυπα συνήθως αναφέρουμε ανθρώπους που λειτουργούν ως παραδείγματα υγείας, ομορφιάς, πλούτου, ικανοτήτων, ενώ πολλές φορές αμελούμε να τονίσουμε παραδείγματα ανθρώπων που κάνουν τιτάνιο έργο να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, όταν πολλοί τους λένε, ότι δεν μπορούν ποτέ να τα φτάσουν.
Ο δάσκαλος Μάριος Μάζαρης, αναφέρει σε ανάρτησή του, «…έχουμε ανάγκη από πρότυπα ανθρώπων, που βάζουν στόχους, αγωνίζονται, είναι τραυματισμένοι, ματαιωμένοι, πληγωμένοι, όμως ποτέ χαμένοι, ποτέ παραδομένοι, σηκώνονται, ζουν τη ζωή με κόπο και δεν αρκούνται σε όσα τους δίνει ή όσα τους στερεί, διδάσκοντας ότι η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ, είναι ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ που δεν έχει εξαρχής όλα τα εφόδια, δεν είναι δίκαιη, αλλά η ανάγκη να είσαι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από το πέσιμό σου είναι πιο μεγάλη. Επέλεξα λίγα αποσπάσματα από δηλώσεις Παραολυμπιακών αθλητών, αν μπορούσα θα έδειχνα όλες και όλους, γιατί σε όλες και όλους αξίζει ο σεβασμός και ο θαυμασμός μας, πολύ παραπάνω γιατί δεν λυπούνται τον εαυτό τους ή την αναπηρία τους, έκανα μια μικρή επιλογή απλώς ενδεικτική. Αξιοποιήστε τους ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ για ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ με τα παιδιά σας, ακόμα πιο σημαντικοί οι λόγοι. Δες αυτό τον αθλητή που τρέχει με ένα πόδι, άκου τι δήλωσε, πώς σου φαίνεται που αν και τυφλός αγωνίζεται;, ήξερες ότι μπορεί κάποιος με αναπηρία να αθλείται έτσι; είδες που δεν τα παράτησε;, είδες που όλοι προσπαθούν ακόμα κι όταν άλλοι μπορεί να τους λυπούνται; δεν τους θαυμάζεις; οι αθλητές σχεδόν στην πλειοψηφία τους είναι πρότυπα που χρειαζόμαστε και ο αθλητισμός μια κατεύθυνση που διδάσκει στα παιδιά πολλά. Καλή συνέχεια στους αγώνες και ευ αγωνίζεσθαι!»
Έτσι, λοιπόν, μάζεψε δηλώσεις των Παραολυμπιονικών μας και συστήνει στους γονείς, αλλά και τους δασκάλους να χρησιμοποιήσουν τους Παραολυμπιακούς Αγώνες για να μιλήσουμε για πρότυπα στα παιδιά μας, που πιστεύουν στα όνειρά τους όσο τίποτα.
Χριστίνα Γκέντζου (50% αναπηρία στο αριστερό χέρι) – Χάλκινο μετάλλιο στο Tae Kwon Do: «Πίστευα στις δυνάμεις μου γιατί δουλέψαμε πάρα πολύ. Ήμουν αισιόδοξη και τα πράγματα ήρθαν όπως έπρεπε.[…] Εύχομαι να με δείτε στους επόμενους [Παραολυμπιακούς Αγώνες] και στους παρεπόμενους και σε όσους περισσότερο μπορώ», δήλωσε μετά την κατάκτηση του μεταλλίου της.
Αντώνης Τσαπατάκης (κινητική αναπηρία) Παραολυμπιονίκης κολύμβησης: «Γίνε ο καθρέφτης των άλλων. Γίνε αυτός που θα εμπνεύσει τους άλλους να κοιτάξουν στον καθρέφτη τους και να πουν “μπορώ κι εγώ”»
Ελένη Παπασταματοπούλου (αναπηρία στο δεξί άνω άκρο) – Χάλκινο μετάλλιο στο Τάε Κβον Ντο: «Μέσα από συνεχείς προπονήσεις όλα αυτά τα χρόνια κατάφερα να φτάσω σε αυτό το υψηλό επίπεδο παίζοντας ακόμη και με αρτιμελείς αθλήτριες»
Νίκος Παπαγγελής (κινητική αναπηρία) – Ποδηλασία: «Εφόσον έχουμε τη δυνατότητα να ξυπνάμε το πρωί, υπάρχει τρόπος και δρόμος για να κάνεις αυτά που θέλεις και έχεις στοχεύσει στη ζωή σου. Αυτό σκέφτομαι κάθε μέρα»
Θανάσης Κωνσταντινίδης (κινητική αναπηρία) – Αργυρό μετάλλιο στην κορίνα: «Είχα τεράστιο άγχος για τον αγώνα. Ωστόσο, συγκέντρωσα όλη μου τη δύναμη στην τελευταία βολή, η οποία μου χάρισε και την άνοδο στο βάθρο»
Λήδα Μανθοπούλου (σκλήρυνση κατά πλάκας) – Αργυρό μετάλλιο στα 100 μέτρα: «Χρειάστηκαν τουλάχιστον έξι μήνες να συνηθίσω τις αλλαγές στο σώμα μου, πόνοι, άλλαξε πάρα πολύ η καθημερινότητά μου. Ξαναμπήκα,΄ομως, σιγά σιγά στο γήπεδο, είναι κάτι που μου αρέσει, το αγαπώ και θα το συνεχίσω»
Νάσος Γκαβέλας (οπτική αναπηρία) – Παραολυμπιονίκης στα 100μ: «Θυμάμαι να ανατριχιάζω από τον εθνικό μας ύμνο και να βάζω τα κλάματα, να ρωτάω, “όντως τώρα εμείς θα πάμε στο βάθρο και θα πάρουμε το χρυσό μετάλλιο;” Είμαι άνθρωπος που σκύβει το κεφάλι και δουλεύει»
Αρετή Σπυρίδου (κινητική αναπηρία) – Κολύμβηση: «Οι γονείς μου είναι αυτοί που με έχουν στηρίξει όχι μόνο στον οικονομικό τομέα αλλά και στον ψυχολογικό, δίνοντάς μου το κίνητρο αλλά και τη δύναμη που χρειάζεται για να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού»
Διαβάστε επίσης:
Αρετή Σπυρίδου: Αποθέωσε την 12χρονη το Παρίσι στον τερματισμό του αγώνα της (video)
