Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνει η είδηση του θανάτου της 15χρονης Έλλης, του κοριτσιού που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο το Νοέμβριο του 2015 όταν αποκαλύφθηκε ότι ζούσε κλεισμένη σε ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο -κλουβί στο παράρτημα ΑμεΑ Λεχαινών.

Έλλη, ένα κορίτσι ΑμΕΑ που έζησε τη ζωή του κλεισμένη στο «κολαστήριο των Λεχαινών»

Το δράμα της ζωής και οι απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού και ιδρυματοποίησης που βίωνε η 12χρονη Έλλη στο παράρτημα ΑμεΑ Λεχαινών είχαν συνταράξει το κοινό μετά από αποκαλυπτικό ρεπορτάζ. Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι το εν λόγω Ίδρυμα έχει χαρακτηριστεί ως «κολαστήριο των Λεχαινών» καθώς αρκετά από τα άτομα που ζούσαν εκεί ήταν μόνιμα σε κρεβάτια – ξύλινα κλουβιά ενώ σε κάποια εφαρμόζονται σε συστηματική βάση κάθε λογής πρακτικές καθήλωσης με δέσιμο στα χέρια ή και στα τέσσερα άκρα χωρίς ούτε λεπτό ελευθερίας.  Η  κατάσταση εξομαλύνθηκε προσωρινά κατόπιν παρέμβασης που έγινε από το Υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης έγινε ένα μεγάλο πρόγραμμα αποϊδρυματοποίησης. Ανάμεσα στα πρόσωπα που τότε “απελευθερώθηκαν” και μετακινήθηκαν σε άλλες Δομές ήταν και η Έλλη.

Δυστυχώς, τα κακά μαντάτα του θανάτου της έγιναν γνωστά από την Ομάδα «Μηδενική Ανοχή – Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων» που με ένα κείμενο γροθιά στο στομάχι περιέγραψε την ασχημη πλευρά της ζωής που βίωσε η Έλληπου πρόλαβε να ζήσει μόλις 15 χρόνια. Η ομάδα θέλει να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα προς την κοινωνία που επιδεικτικά περιθωριοποιεί τα άτομα ΑμΕΑ και δηλώνει ότι “Κανένα παιδί ανάπηρο ή μη δεν αξίζει αυτή τη ζωή. Δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν να πεθάνει στα Ιδρύματα”.

Αυτό είναι το συγκλονιστικό κείμενο για την αδικοχαμένη 15χρονη Έλλη

Αιφνίδιος θάνατος 15χρονης ωφελούμενης στο ΠΙΚΠΑ Bούλας». Την Έλλη τη συναντήσαμε τον Νοέμβριο του 2015 στο παράρτημα ΑμεΑ Λεχαινών. Βρισκόταν κλεισμένη σε ένα δωμάτιο ειδικά διαμορφωμένο που ονομάζεται «soft room». Τις ελάχιστες ώρες που περνούσε έξω ζητούσε να βρίσκεται με μια συνομήλικη φίλη της από το διπλανό δωμάτιο που «ζούσε» μέσα σε ένα κλουβί.

Η Έλλη και η Μαρία, τα δύο 12χρονα των Λεχαινών πήγαιναν 3 φορές την εβδομάδα στο ειδικό σχολείο των Λεχαινών συνοδεία νοσηλεύτριας με λευκή ποδιά και μπλε γάντια και όταν επέστρεφαν έμπαιναν στο κλουβί και στο «soft room» αντίστοιχα. Την ιδρυματική απάνθρωπη ρουτίνα τους έσπασε η δική μας παρουσία.

Κατά τη διάρκεια της τετραήμερης παραμονής μας τα «κορίτσια μας», με δική μας ευθύνη, βγήκαν στον ήλιο, έκαναν κούνια, γέλασαν με την ψυχή τους και περάσαμε μαζί τους αξέχαστες στιγμές. Με την επιστροφή μας από τα Λεχαινά, ένα από τα πράγματα που αξιώσαμε από το αρμόδιο υπουργείο ήταν η μεταφορά των δύο ανήλικων ατόμων από τα Λεχαινά. Πράγματι, στις 07/3/2016, η Έλλη και η Μαρία μεταφέρθηκαν στο ΚΑΑΠ [Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παίδων] Βούλας.

Έτσι είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε αρκετές φορές εντός και εκτός ιδρύματος τα κορίτσια μας. Εχθές, 19/2/2019, ενημερωθήκαμε ότι η 15χρονη Έλλη πέθανε. Στον μακρύ κατάλογο των αναπήρων που έζησαν όλη τους τη ζωή σε ίδρυμα προστέθηκε το κορίτσι με τις αφέλειες. Συντετριμμένες/οι από τον πρόωρο και άδικο χαμό της αξιώνουμε από την πολιτεία να επισπεύσει τις διαδικασίες για την αποϊδρυματοποίηση στην Ελλάδα.

ΚΑΝΕΝΑ παιδί ανάπηρο ή μη δεν αξίζει αυτή τη ζωή.

ΚΑΛΟΥΜΕ την κοινωνία των ανθρώπων σε συμπόρευση, ώστε να δώσουμε ένα οριστικό τέλος στις λογικές της «ιδρυματικής φροντίδας».

Έλλη συγνώμη που δεν ήρθαμε τον τελευταίο μήνα. ΔΕΝ θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ -Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων