Τότε κατάλαβε ο πατέρας της γιατί δεν την ήθελε κανείς
Όταν ένας άνδρας υιοθέτησε για πρώτη φορά την κόρη του, απλά δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κανεις δεν ήθελε να την υιοθετήσει. Για 28 χρόνια, αυτό το ερώτημα κρεμόταν πάνω από το κεφάλι του, καθώς αποδείχθηκε ότι ήταν η τέλεια κόρη πάντα αγαπητη, ευγενική και απίστευτα στοργική. Ο δεσμ΄ςο μεταξύ αυτού του πατέρα και της κόρης παρέμενε ισχυρός σε όλη τη διάρκεια της κοινής ζωής τους. Ακόμα και όταν η απάντηση σε αυτό το ερώτημα αποκαλύφθηκε τελικά χρόνια αργότερα.
Άνοιξη 1990
Την άνοιξη του 1990 μια άγνωστη φιγούρα πλησίασε το ορφανοστροφείο Weatherstone. Ηταν μια πολύ κρύα νύχτα, και οι λιθόστρωτοι δρόμοι ήταν γλιστεροί από τη βροχή που έπεφτε καταρρακτωδώς. Σαν σκηνή βγαλμένη από ταινία, αστραπές έλαμπαν στον ουρανό και το μακρινό βουητό της βροντής ακουγόταν σε όλη τη μικρή πόλη.
Το ορφανοτροφείο ήταν φωλιασμένο ανάμεσα στους λ΄φους της γύρω υπαίθρου. Φτιαγμένο εξ ολοκλήρου απο ξεπερασμένα τούβλα, ήταν εύκολο να διαπιστώσει κανείς πόσο παλιό ήταν στην πραγματικότητα όλο το ίδρυμα. Καθώς η φιγούρα ανέβαινε τα σκαλιά προς την μπροστινή πόρτα, ακούγονταν τα κλάματα ενός μωρού.
Ο άγνωστος έφτασε στην εξώπορτα έσκυψε γρήγορα για να απλώσει ένα μικρό δέμα κουβέρτες στο εδαφος. Μέσα σε αυτές το κλάμα μόνο εντάθηκε. Παρόλο που δεν υπήρχε κανείς τριγυρω το άτομο ήταν εμφανώς νευρικό και σκανάριζε το περιβάλλον του σαν να τον παρακολουθούσαν.
Ήταν προφανώς όλοι βιαστικοί αλλά παρόλα αυτά πήρε ένα δευτερόλεπτο να κοιτάξουν τον σωρό που μόλις είχαν αφήσει στο έδαφος.
Η φιγούρα γύρισε και έτρεξε πίσω στο λιθόστρωτο μονοπάτι. Το μωρό εξακολουθούσε να κλαίει. Πόσο ευάλωτο ήταν μέσα στην καταιγίδα που μαινόταν.
Οι φροντιστές ξύπνησαν από τις διαπεραστικές κραυγές του μωρού που τώρα ήταν ένα νέο ορφανό, έτρεξαν γρήγορα στην μπροστινή πόρτα για να δουν τι φασαρία γίνεται. Έφεραν με ανησυχία το μωρό μέσα.
Ο Κόνορ και η Ελίζαμπεθ ήταν πολλά χρόνια μαζί ο γάμος τους βγαλμένος από παραμύθι. Οι μέρες τους γεμάτες με αγάπη γέλιο όνειρα κοινά και δημιουργικά σχέδια για μια οικογένεια. Ωστόσο αυτό δεν ερχόταν σαν πραγματικότητα. Η Ελίζαμπεθ δεν μπορούσε να μείνει έγκυος. Νέοι και οι δύο θα ήταν εύκολο να εγκριθούν ως γονείς για ένα υιοθετημένο παιδί. Είχαν περάσει δέκα χρόνια και δεν είχαν κάνει παιδί.
Η Τίνα ήρθε στη ζωή τους από εκείνο το ορφανοτροφείο. Ηταν τότε ένα 5χρονο μαύρο κοριτσάκι. Τη μεγάλωσαν τη μόρφωσαν έγινε επιτυχημένη δικηγόρος. Μετά από 28 χρόνια και αφού η Τίνα είχε μετακομίσει σε άλλη πολιτεία με το φίλο της οι θετοί της γονείς πήραν ειδοποίηση από το δικαστήριο. Τους είχε καταθέσει μήνυση γιατί την υιοθέτησαν και την αφαίρεσαν από το φυσικό της περιβάλλον που ήταν ο άντρας εκείνος που την άφησε το παγερό βράδυ στο ορφανοτροφείο. Ήλπιζε να γυρίσει και να την πάρει γιατί κατά βάθος την αγαπούσε. Πού τα έμαθε αυτά; Ψάχνοντας στο ορφανοτροφείο και στις ρίζες της πρώτη της οικογένειας.
