Κώστας Κρομμύδας: “Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τη «Μάνα». Την πραγματική ΜΑΝΑ”

Γράφει: Έλενα Μπούλια

04/04/2022

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε γι’ αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει η «μάνα».
Για τη μάνα που είναι αγκαλιά, φροντίδα κι αγάπη. Για εκείνη που μοχθεί ώστε να μην λείψει τίποτα από τα παιδιά της. Για τη μάνα που ξενυχτά πάνω από το προσκεφάλι τους, για εκείνη που στέκεται ακοίμητος φρουρός σε κάθε πόνο, αγωνία ή δυσκολία τους.

Θέλω να σας μιλήσω για τη μάνα που απλώνει τα χέρια να αγκαλιάσει ένα ξένο παιδί, λογαριάζοντάς το για δικό της. Για εκείνη που αγωνίζεται να φέρει στον κόσμο ένα δικό της.

Για εκείνη που είναι άρρωστη κι όμως δεν λυγίζει προκειμένου να στέκει αγέρωχη πλάι στα σπλάχνα της.

Για τη μάνα που είναι χαμόγελο, συμβουλές, μαλώματα κι ανησυχίες. Για εκείνη που σκουπίζει περήφανα τα δάκρυά της, για καθετί μικρό ή μεγάλο που θα κατακτήσουν τα παιδιά της.

Όνειρα κι ελπίδες

Για τη μάνα που είναι όνειρα κι ελπίδα. Για εκείνη που κάθε μέρα στερεώνει κι από ένα φτερό στις πλάτες των παιδιών της, μέχρι να πετάξουν από τη φωλιά της για να κατακτήσουν τα δικά τους.

Για τη μάνα που είναι αναμνήσεις και μυρωδιές, καθώς αρχίζεις να μεγαλώνεις.
Θέλω επίσης να σας μιλήσω για τη μάνα που γίνεται προσευχή και θυσία. Υπόσχεση. Ασφάλεια. Παρουσία.

Για τη μάνα που πάντα στα μάτια της θα μοιάζεις με εκείνο το κουλουριασμένο ανθρωπάκι που γέννησε το μέσα της. Για εκείνη που έγινε ανάσα σου.

Όταν είσαι παιδί, δύσκολα θα αντιληφθείς το τι σημαίνει να σε ευλογήσει η ζωή με μια τέτοια μάνα. Δύσκολα θα νιώσεις τις θυσίες της. Ίσως ακόμα πιο δύσκολα θα παραδεχτείς πόσες φορές την στεναχώρησες θεωρώντας δεδομένη την αγάπη της. Κι όμως η μάνα για την οποία σας μιλάω σήμερα, καμιά από εκείνες τις στιγμές δεν θα θυμάται.

Μην βάζουμε όλες τις μάνες στο ίδιο τσουβάλι

Μόνο το χαμόγελό σου θα περιμένει να αντικρίζει, μόνο την ψυχή σου να γαληνεύει, μόνο το χέρι της πάντα θα απλώνει για να σφίγγει το δικό σου, μεταφέροντας σε κάθε κύτταρό σου την αληθινή αγάπη.

Μην βάζουμε όλες τις παραπάνω μάνες στο ίδιο τσουβάλι με εκείνες τις λίγες, οι οποίες το μόνο που κατάφεραν, είναι να προκαλέσουν πόνο και δυστυχία στα παιδιά και τους γύρω τους.

Ας μείνουμε σε εκείνες που μας γέννησαν, μας μεγάλωσαν και καθόρισαν αυτό που ο καθένας μας είναι σήμερα…

Υ.Γ. Ευγνώμων που είχα μια τέτοια μάνα…

Κώστας Κρομμύδας
Συγγραφέας και ηθοποιός.
www.kostaskrommydas.gr